Andan circulando por internet tres presentacións en PowerPoint que teñen relación con Galicia e que estes días electorais están de moita actualidade. Unha é sobre a casa de José Blanco en Arousa, esa que chaman Villa PSOE; outra, sobre o paseo en iate de Anxo Quintana; a terceira, sobre as cadeiras (en castelán, sillas) de Pérez Touriño. As tres acabaron por chegar a esta Redacción por correo electrónico.

O sorprendente é que en tódolos casos o remitente era, supostamente, amigo: un suposto membro do PSOE galego no caso de Blanco; o BNG de Madrid no caso de Quintana; o gabinete de prensa do PSdeG no de Touriño. Se te molestabas en mirar a dirección completa (e non o nome que aparece ao abrir o e-mail), sorprendía ver que se trataba de dúas direccións de Gmail (as de Blanco e Touriño tiñan o mesmo remitente con diferente nome) e non parece moi crible que os gabinetes do PSOE e o BNG boten man do correo de Google, non?

ENTRE O material publicitario de Fernando Blanco nestas eleccións figura un CD de música tradicional de Lugo. Escoiteino onte, mentres Jorge Mira rememoraba na tele o seu encontro con Stephen Hawking. Son oito temas que van dende a muiñeira de Lugo á de Chantada, pasando polos Catros vellos mariñeiros, interpretados de forma moi ortodoxa por alguén que descoñecemos: será algúns coñecidos gaiteiros bloqueiros? Serán os da Tradescola? E ti estás tan tranquilo escoitando iso e de súpeto sae unha voz do aparato de música que di que o BNG confía na xente nova. E no medio do espich, a mesma voz di: “Son Fernando Blanco e penso que…” Na capa do CD non hai ningunha mención a esas brevísimas cuñas electorais, polo que me imaxino o susto que se pode levar algún despistado.

A orixinal iniciativa debe de ser o primeiro disco de folclore electoral que vexo. E iso que a música é fundamental en calquera campaña. Ti estás na casa, escoitas unha música dende a rúa e xa sabes que vén aí o coche do PP ou do PSOE. No caso do Bloque é máis complicado recoñecer a banda sonora, porque a cambian en cada campaña: iso si, sempre é galega. O himno do PSOE intenta ser “un airiño”, que diría Kitaro, mentres que o do PP é un pouco máis marcial. En calquera caso, todos están bastante usados e son coñecidos de máis. Estrañaríame que tivera éxito un disco de himnos políticos, aínda que nunca se sabe. Ademais, paréceme que os políticos prefiren o ruído das súas verbas á harmonía da música.

Maxia

Blanco (Fernando) e os seus contan nesta campaña cun aliado máxico, nada menos que o Mago Antón, para sorpresa dos que coñecen ao ilusionista. O mago chairego paseaba onte poor Lugo montado no patinete eléctrico bloqueiro mentres facía un xogo de cartas no que conseguía que a baralla compuxera un dos lemas electorais do Bloque. Por sorte para os rivais do conselleiro de Industria, a especialidade de Antón aínda non é volatilizar persoas.

Compañía

Esquerda Unida colgou pancartas (en vermello, obviamente) en varias pontes de Lugo. E onte apareceron no mesmo sitio outras, máis grandes, anunciando a próxima celebración de LugoStock. Iso si, os do certame de oportunidades non taparon o cartel de EU, movérono e deixárono a carón do seu, os dous en boa compaña. É un detalle, pero agora velos e parece que alguén invita a rebelarse contra a feira.

ANDO PREOCUPADO pola man esquerda de Anxo Quintana, o candidato do BNG a presidir a Xunta. Literalmente. Xa escribín aquí que o líder nacionalista optou nesta campaña non só por situarse no medio nos mitins, senón por falar cun micrófono inarámico. Ten a súa cousa positiva, porque iso de situar a un candidato de costas a un grupo de xente (estilo PP hai catro anos e PSOE agora) paréceme mesmo pouco educado: que graza ten pasar un mitin véndolle o cu a un candidato?

Preocúpame a man esquerda de Quintana porque con iso do inarámico, non a usa. Ves ao vicepresidente da Xunta acenando coa dereita, mentres o seu brazo esquerdo queda pegado ao corpo. De cando en vez, moi de cando en vez, móveo para remarcar algunha frase, pero o resto do tempo, ese brazo está aí, inerte. Os seus rivais téñeno máis doado: apóianse no atril. Núñez Feijoo mesmo recóstase nel (non te deites na mesa!, gritábanme de pequeno). A idea de converter os mitins en charlas informais está moi ben, pero trae problemas como este. Éche un asunto menor, pero ten o seu aquel, porque as enquisas prognostican que o Quin vai ter que negociar despois das eleccións, e aí si que lle vai facer falta o brazo do reloxo (supoño que o levará aí, que non me imaxino ao líder do BNG levándoo no mesmo pulso que a familia real). Quizais os técnicos do BNG deberan darlle un curso intensivo ao Quin sobre que facer coas mans: poderían poñerlle unha sesión intensiva de monólogos de Buenafuente, aínda que quitando as mans dos petos, iso si.

Frutos

Esta semana estivo por Lugo Francisco de Frutos, secretario xeral do PCE. Participou no mitin central de EU, no que tamén estiveron o candidato por Lugo, Carlos Portomeñe (mecachis: púxeno mal na edición impresa), e a candidata a presidir a Xunta, Yolanda Díaz. Como gran parte da esquerda sociolóxica, Frutos expresou o seu descontento co actual bipartito: dedicáronse a desfacer o fraguismo pero non a construír un proxecto de seu, viu dicir. E gustoume moito unha frase súa: “En Galicia hai dous partidos e medio”. Cal será ese que non chega ao cen por cen?

Castroverde

É interesante ver o peso que teñen algúns concellos pequenos na estrutura dos partidos. Ocorre con Castroverde no PSOE. Estes días, o concello está invadido de carteis nos que o alcalde anuncia (para esta fin de semana?) unha cea á que asistirá José Blanco. E non é a primeira vez.

Hai uns días tiven que mandar un SMS no que figuraba a palabra BNG. O móbil téñoo en texto preditivo (xa saben: que o aparato vai intuíndo o que queres escribir), así que me levei unha sorpresa cando lin que escribira AMI e non BNG. Non, non era un fallo: nos dous casos a combinación de teclas é 2-6-4. Non sei se alguén quererá sacar unha lectura política disto, e máis nestas datas tan lingüísticas.

Van ter razón os que din que o PP e o BNG están máis próximos do que parece. Esta semana, Anxo Quintana anunciou que no seu programa electoral vai unha proposta para facilitar que os pequenos concellos se asocien, previa petición e acordo, claro. É unha proposta que fixera hai anos Xosé Crespo, alcalde de Lalín e significado dirixente do PP.

E, por certo, para que ningún partido se dea por excluído, o socialista Méndez Romeu, conselleiro da Presidencia, presentou hai uns meses un estudo sobre a distribución territorial de Galicia no que tamén se apuntaban as dificultades financeiras destes microconcellos. Era unha indirecta?

Non sei que pensarán de todo isto nos microconcellos que temos en Lugo: Negueira de Muñiz, que se segregou da enorme A Fonsagrada; Ribeira de Piquín, que fixo o mesmo con Meira, ou o rico Rábade, que se separou de Begonte.

Isto si que é facer as cousas con adianto: queda algo menos dun ano para que comece o Ano Santo compostelán do 2010 (cando eu era cativo, chamábase así e non había ningún Pérez Varela que se inventara a marca Xacobeo) e o conselleiro de Innovación e Industria, Fernando Blanco, é dicir, o do Xacobeo, fai unha presentación en Lugo por todo o alto. O salón de actos estaba ateigado. Mesmo foi todo o plantel do CD Lugo, que por algo leva publicidade da sociedade de xestión. Blanco foi breve, que aquilo era unha festa e non había por que leala falando polo miúdo de tódolos investimentos.

Como ven na foto, ao remate falou de xeito distendido cun representante da ruta principal, a francesa, e outro da que está adquirir moito pulo ultimamente, a primitiva: o alcalde de Pedrafita, Xosé Luís Raposo Magdalena, e o concelleiro de Lugo Xosé Piñeiro, respectivamente. Raposo foi, ultimamente, protagonista dun feito semellante ao que contaba eu aquí hai pouco, pero ao revés: a el non o deixou saír a muller da casa durante a fin de semana do temporal. Non pensen mal: foi por recomendación médica. Estaba tan mal que nin se lle oía cando falaba por teléfono.

Por certo, Raposo hai uns días deulle plantón a outro conselleiro nacionalista, o de Medio Rural, Alfredo Suárez Canal, cando viu a Lugo a asinar os convenios de constitución dos GDR (grupos de desenvolvemento rural) que van xestionar o Leader. O alcalde de Pedrafita mesmo chegou a mandarlle unha carta ao conselleiro para explicarllo. El, implicado no primeiro Leader que houbo en Lugo e un dos pioneiros de Galicia, estaba moi cabreado porque na xuntanza de creación do GDR dos Ancares, hai meses, nin o deixaron falar. Si, el foi un dos prexudicados pola estraña forma en que se crearon estes grupos.

Menos mal que a asemblea do BNG de Lugo centro fixo o que todos daban por feito dende hai meses: propoñer a Fernando Blanco como número un da candidatura provincial para as galegas. Porque o xoves, na sinatura de convenios con alcaldes, varios xornalistas preguntáronlle polo tema unhas vinte veces (el prometeu que estaría disposto a chegar ata as trinta) e a súa resposta foi sempre a mesma: “No BNG xa coñecen a miña postura”. Mesmo podería pensarse que non quería ser candidato. Ai, como se fan de rogar algúns políticos!

Velaquí esta foto, das seis da tarde do 18 de novembro. Fíxose no hotel Méndez Núñez de Lugo, no acto conmemorativo dos noventa anos da Asembleia Nazonalista das Irmandades da Fala.

E velaquí esta outra, tomada dúas horas despois no salón de actos da Deputación, nunha conferencia de Francisco Rodríguez sobre o mesmo tema.

Detectan algunha semellanza entre as dúas fotos? Que habilidade terá Xosé Anxo Lage, voceiro do BNG no Concello de Lugo, para se sentar sempre a carón dunha cadeira baleira? E mira que no acto do Méndez había ben de xente de pé.

Outros, que conste, interpretarán isto como a demostración de que este home está de capa caída no BNG. Non sei se crelo.

Ando abraiado cos carteis eses contra a violencia de xénero que colocou hai uns días por toda Galicia a Vicepresidencia da Igualdade e do Benestar (VIB), si, eses nos que saen Yolanda Castaño, María Castro, Jorge Mira e Xosé Manuel Piñeiro. Chámame moito a atención os lugares escollidos para colocalos: calquera parede ou escaparate dun local pechado. Téñoos visto tamén en bares e mesmo na columna de entrada a unha casa. Tamén os carteis dos centros Quérote tiveron (teñen) ese tipo de emprazamentos. Mesmo parecen os anuncios dalgunha discoteca ou festa de pobo!

Tanto falar da polémica sobre a non-entrada de Lugo no Consorcio Galego de Servizos de Igualdade e Benestar da consellería VIB (Vicepresidencia da Igualdade e do Benestar) e resulta que na provincia hai outro caso semellante, un concello que tampouco está de acordo coa idea de que o departamento de Anxo Quintana se faga cargo da xestión dun centro social, neste caso unha residencia para a terceira idade, construída con fondos do Concello. Trátase de Pedrafita do Cebreiro. O seu alcalde, por certo, tamén é socialista.