O MELLOR dunhas eleccións como as que vimos de celebrar onte é que todo o mundo queda máis ou menos ledo… case sempre. E escribo “case sempre” porque onte á noite había algún socialista de Lugo que non estaba nin para coller o teléfono.

Pero no caso concreto desta provincia, moitos teñen motivos para dar saltos de alegría, aínda que, se cadra, non polos resultados provinciais do seu partido… ou si.

Barreiro

Por suposto, o máis contento vai ser Xosé Manuel Barreiro, que obtén un éxito electoral ao que ultimamente non estaba afeito, porque gañar gañaba sempre, pero iso non representaba estar no goberno. Desta, cunha cabeza de lista imposta dende Santiago e cando as enquisas previas auguraban que o PP perdía un escano en Lugo, os resultados finais son realmente para celebrar dentro do partido. Non houbo suba, como si ocorreu na Coruña ou Pontevedra, pero tampouco caída (nin sequera en porcentaxe de votos), o que pode ser un aval á hora de pedirlle a Núñez Feijoo que teña en conta aos lugueses cando confeccione o seu goberno. Ademais, Barreiro conta cun aval engadido: despois de moito tempo, o PP gañou claramente na capital provincial, e Lugo mantense como segundo almacén de votos autonómicos populares.

A recuperación da Xunta seguro que tamén leva a ledicia a moitos populares: ábrese unha bolsa de emprego importante, aínda que o presidente electo xa anunciou que vai reducir o número de consellerías e incluso o de delegados provinciais. Haberá que contentarse con direccións xerais ou xefaturas de negociado ou de servizo.

Ben, tamén podemos mirar cara arriba e pensar noutras cousas: que consellería lle tocará a Lugo? Quen será conselleiro? Veremos a Raquel Arias culminando a súa carreira á dereita de Núñez Feijoo -non sei se aproveitar este momento para recordar que fun dos primeiros en gabala como oradora ? Haberá unha consellería de Pesca para José Manuel Balseiro ou unha presidencia do Parlamento autonómico para Agustín Baamonde ou Daniel Varela? Claro que, de facer caso ás cousas que dicía o socialista Ricardo Varela durante a campaña -que Arias e Barreiro non se falaban-, se cadra o ascenso de Arias non beneficia ao presidente provincial do PP e, sempre segundo esa teoría, Balseiro e Baamonde, pola súa proximidade a Barreiro, igual non o teñen tan doado.

Outra lectura que lles gustaría a algún (especialmente os socialistas nesta hora de dor) é que Núñez Feijoo queda agora lexitimado para desmantelar definitivamente o grupo da boina do PP galego; claro que Barreiro é máis dócil que o irredento Baltar, e por aí non vai ter problema.

Blanco (Fernando)

O nacionalista Fernando Blanco tamén ten algún motivo para sorrir, aínda que perderá o despacho oficial. Lugo, con Ourense, foi a única provincia onde o BNG subiu, e nalgúns dos concellos con alcalde bloqueiro (Riotorto, A Pobra de Brollón) esta formación plantoulle cara ao PP.

Haberá que ver como lle afectan a Lugo as peticións de contas que vai facer a UPG en Santiago. Quen sabe? Se cadra, mesmo Blanco (o conselleiro nacionalista mellor valorado) pode optar a algún cargo no Bloque, a nivel nacional, se o partido abre unha purga para levarse por diante a Quintana.

Ricardo Varela

O que queda menos claro é o futuro de Ricardo Varela, vicesecretario xeral do PSdeG. Os resultados electorais non foron tan malos… descontando a cidade de Lugo. Moitas das novas alcaldías déronlle bos réditos ao PSOE (A Pontenova, Láncara, Navia de Suarna…) e algunhas das veteranas mantiveron o tipo (nomeadamente, Pedrafita), aínda que algúns clásicos fallaron (Foz, As Nogais). Pero o de Lugo cidade foi un forte golpe, que pode ter consecuencias para López Orozco.

O que pasa é que, con isto das eleccións autonómicas, o PSOE galego deixou aprazado para esta primavera un asunto que vai reabrir máis dunha ferida: a reorganización do partido, para darlle unha estrutura provincial. Vai ser unha boa ocasión, primeiro, para mandar para a casa a Pérez Touriño (o segundo socialista galego que perde o goberno) e, a continuación, para levarse por diante a algún dos xefes actuais. Varela pode, nesta situación, ou ser o piloto do cambio, tanto na secretaría xeral galega como na organización territorial, ou ser arrastrado pola marea.

Blanco (Xosé)

É posible que o futuro do actual número dous do PSdeG non dependa de Lugo, senón de Madrid. Haberá que ver como lle senta ao PSOE nacional esta derrota en plena crise e como queda o seu número dous, o tamén lugués José Blanco. Responsabilizarao Rodríguez Zapatero do fracaso? Ou será o recambio para Pérez Touriño, como xa ten apuntado algún cronista político galego? Ou ascenderán a Blanco a ministro para que se enfronte con Núñez Feijoo, que seguro que vai dar guerra co tema das infraestruturas?

Porque non é a primeira vez que o presidente electo se enfronta cun Goberno central do PSOE. Xa o fixo entre marzo de 2004 (cando Zapatero gañou) e xuño de 2005 (cando Touriño gañou), e a liorta foi boa: de feito, neses quince meses Manuel Fraga usara a Núñez Feijoo de ariete contra unha ministra de Fomento que segue a ser a mesma.

Gómez Besteiro 

As perspectivas que se abren no PSOE lugués son tan variadas que mesmo poderíamos ver a un presidente de Deputación de Lugo, Xosé Ramón Gomez Besteiro, emigrando a Santiago. O que vai ser a institución provincial, dende logo, é un ariete contra a Xunta popular, aínda que nos primeiros intres, e de portas fóra, haberá poses de colaboración «leal e institucional» entre as dúas institucións. Non serán cribles, claro.

No que si vai ser protagonista a Deputación é nos movementos de postos de traballo que vai haber nos meses inmediatos: onde imos colocar, se non, a todos os socialistas e nacionalistas que tiñan copados os postos intermedios na Xunta?

Tres momentos

Emoción. Xsé Manuel Barreiro chegou a emocionarse no seu discurso de onte á noite, na sede popular. Os resultados en Lugo e en Galicia, e esa luz que o PP ve ao final do túnel, xustifícano.

Silencio. Algún socialista lugués quedou tan ofuscado que nin gañas tivo de poñerse ao teléfono para atender á prensa.

Urbanitas. Unha gráfica (e quizais acertada) explicación do fracaso do BNG, que medra na Galicia interior e baixa na urbana: “A culpa foi dos pijos urbanitas”, dito por un militante bloqueiro.

PARA ESTA campaña collín un caderniño a e fun apuntando ideas: teño que escribir disto, daquilo ou do de máis aló. Tiña, por exemplo, un apuntamento que non usei sobre a papelería e a correspondencia electoral: dende a propaganda a toda cor dos grandes partidos ata o folleto anónimo en dous tons do que escribín hai uns días, pasando polo xornal de rúa de UPyD e o parabriseo de Esquerda Unida; perdón polo palabro, é que non sei como chamar a operación de deixar publicidade nos parabrisas dos coches. A papelería, igual que a cartelería, foi a demostración de que estamos en tempos de crise e que non hai cartos para alegrías.

Tamén teño algo apuntado sobre Núñez Feijoo e o idioma: o que contei hai uns días do mitin de Ferrol en castelán non foi un caso illado: repetiuno, que eu saiba, na Coruña e Vigo. Supoño que sería unha mostra de cortesía cara os convidados, porque nos tres mitins había, se non recordo mal, xente de Génova, a sede nacional do PP. E quedoume tamén no tinteiro (no caderno neste caso) unha proposta de facer unha comparación entre as primeiras páxinas elixidas polos candidatos de Lugo e as que finalmente publicamos neste xornal. A comparanza deixareina, se me dá tempo, para o blog, aínda que unha primeira impresión é que os intereses xornalísticos non coinciden cos políticos, unha cousa que foi máis que evidente nos temas que elixiu Fernando Blanco para a súa primeira (aclaro para os leigos: os xornais temos primeiras; as revistas e os libros, portadas).

Tamén tiña algo apuntado sobre a preocupación con que a dirección do PSOE en Madrid seguiu a campaña de Pérez Touriño, un rumor que me chegou uns minutos despois da pegada de carteis, pero disto xa se ten ocupado estes días, onte mesmo, o meu compañeiro de páxina de hoxe.

Mesmo tiña feito un bosquexo para un artigo sobre a previsible influencia da crise nos resultados. Saber se a recesión lle vai pasar factura aos que gobernan ou non é unha das grandes incógnitas deste 1 de marzo que se anuncia chuvioso. Disque algún xefazo do PSOE estalle a reprochar a Pérez Touriño que non atendera a proposta de Xosé Blanco de adiantalas a outubro, cando a situación era menos crítica.

A crise si que se notou, xa digo, na campaña. Nos partidos vimos un intento de trasladar a actividade á internet, que parece unha cousa barata polo de agora, pero foi máis un querer estético que un poder con contido. Ademais, está por ver a utilidade das cibercampañas cando Galicia está á cola en tódalas estatísticas de penetración da Rede. Universalizar internet é unha proposta habitual nas campañas; nesta non houbo promesas rechamantes. A crise mesmo chegou ata as ideas.

Tres momentos

Madrid. Foi impresionante o desfile de xerifaltes de Madrid que vimos por aquí; do PSOE e do PP. 

Cocido. Estando polo medio o Entroido, non podían faltar os cocidos. Ricardo Varela (PSOE) queixouse da súa monodieta; Xosé Manuel Barreiro (PP) deixou abraiados aos que acompañaban a Rajoy no Cebreiro cortando a cachucha: iso si que é arte! 

Inauguracións. A apertura de viais en Paradai case pon en cuestión o compromiso de non facer inauguracións en campaña.

FALTABA Núñez Feijoo. No mediodía do derradeiro día desta campaña electoral, as dúas cabezas visibles do bipartito coincidiron no centro de Lugo, un para un acto cos mozos, o outro, para repartir propaganda. Para completar o panorama, preto deles estaba a carpa electoral do PP: esa proximidade será un símbolo do que din algunhas enquisas? Fernando Blanco gravara pouco antes no adarve, na Mosqueira, o mitin de minuto e medio que emitiu pola tarde no Facebook. Isto dos mitins virtuais é bo invento, porque obriga a ser breve: a ver quen atura un discurso político de media hora cun candidato en imaxe fixa. Aínda que tamén é certo que logo che permite rebobinar e ver as mellores xogadas.

Pero eu quería escribir deste venres de Piñata. Quería escribir dun Pérez Touriño recibido coma un futbolista polos mozos concentrados diante da casa do Concello. Chegou chocando palmas e dando apertas, e mesmo fixo un amago de baile cando estaba diante do atril, pero… que queren que lles diga? Estas cousas, realmente, non lle pegan. Aínda que todo é aprender: quen lle ía dicir a Anxo Quintana hai catro anos que se ía facer famoso en YouTube bailando coa terceira idade?

Despois, houbo que esperar polo mitin de Núñez Feijoo e Fraga á noite. Polo medio, Cifras e letras despedía ao (ata de agora) invencible Fer. Tendo en conta que unha tele pública sempre é reflexo do seu Goberno, será a marcha do sabio de Cangas un símbolo?

Abstención 

Pero houbo máis no mediodía lugués. Faltábanos a propaganda dos que non van con ninguén. Varios membros da CNT pasaron o día repartindo unhas follas nas que chaman á abstención. O máis popular anarquista lugués, Sergio Castilla, mesmo estivo a piques de darlle unha delas a Pérez Touriño. Sospeito que este non a querería. Á tarde, na mesma esquina de Bispo Aguirre, un rapaz da CNT e unha moza do BNG repartían sen acritude cadansúa propaganda.

Rumores

Algún agardaba que, despois dunha campaña tan guerrilleira, onte os medios de Madrid destaparan algún escándalo. Non houbo tal. Pero si seguen a circular rumores por aí e este venres contáronme un moi local: disque dende un centro de saúde da Ulloa pasaron a mañá facendo chamadas para pedir o voto. Descoñezo a localidade, que partido é o suposto beneficiario e, por suposto, quen é o autor das presuntas chamadas.

A CAMPAÑA vai pechar en Lugo cun clásico: un mitin de Manuel Fraga, que sempre é benvido por estas terras. Nesta ocasión, o PP utilizou pouco ao ex presidente, que no primeiro acto seu na campaña, en Portomarín, sinalou que “un xa ten certa idade”. Hai catro anos, populares e socialistas rivalizaran en mobilización popular, porque os dous empregaran o mesmo escenario na cidade de Lugo, o pavillón municipal de deportes. Quedaran en táboas, cunha lixeira vantaxe para Don Manuel. Desta, a comparación é difícil. O PSOE usou o pavillón, pero antes da campaña; o BNG, tamén, pero desta leva un escenario que ocupa moitísimo, e o PP aínda está por ver.

Con todo, comparar afluencia é unha cousa un pouco falsa cando se trata de partidos políticos. No mitin de Zapatero do 2005 (ao do pasado día 1 non fun) había xente de Santiago e das Rías Baixas, o que demostra que, no fondo, que se encha ou non un pavillón para un mitin central non é tanto cousa da simpatía que espertan os oradores como da capacidade de mobilización dos empregados do partido. Está claro que, por exemplo, o acto de Pérez Touriño o mércores cos xubilados en Lugo estaba cheo de xente próxima ao PSOE. Que sería dos partidos se non houbera xente carretando espectadores para os seus mitins? Nesta campaña, onde na rúa se apreciaba (vouno escribir en pasado) tanto desinterese, corríase o risco de ver aos candidatos falando para un mar de cadeiras baleiras.

Debates

Telelugo emitiu onte o segundo debate electoral da campaña. Foi a tres bandas, como o primeiro. Os tres cabezas de lista de Lugo debateron, que eu recorde, tres veces dende o día 13, e onte, se chegan a estar os candidatos do PP e o PSOE, tería sido a cuarta. Tamén estes días houbo un debate múltiple, televisado, nas eleccións vascas. Aquí debaten os segundos espadas pero non os primeiros, que prefiren agredirse en guerriñas tipo “e ti máis”.

Informais

Na campaña do 2005, Anxo Quintana sorprendíanos cada día cunha foto electoral que se saía do normal: nun barco con Bugallo (que foi dela?), ao pé dun carballo centenario de Soutomerille, cabo dunha gandeira de Lugo… Desta, o especialista nestas fotos curiosas ou informais é o seu número un por Lugo, Fernando Blanco. Aínda que tampouco se están a prodigar moito os candidatos, e mira que o tempo seco parecía que podía axudar.

ANDAN OS ventiladores a traballar arreo nestes últimos días de campaña. Está a chover (lixo, esencialmente) como non o fixo en toda a campaña, e a presenza de políticos nacionais está a conseguir que as polémicas madrileñas salpiquen a campaña galega. Por se fora pouca chuvia, os servizos meteorolóxicos anuncian que este domingo, por primeira vez en moitos días, teremos que levar paraugas cando vaiamos votar (“Carnaval soleiro, Pascua no lareiro”, di un vello refrán). Xa saben que o tempo sempre é malo para iso das urnas: se chove, porque a xente queda na casa; se vai bo, porque os votantes foxen cara a praia. O importante é ter alguén a quen botarlle a culpa.

Os ventiladores teñen forma de PowerPoints, noticias de Madrid ou folletos como os que se están a repartir estes días por Lugo sobre a “tendencia ao luxo de Touriño”. O folletiño non ten sinatura nin pé de imprenta: é anónimo. Pero as súas cores e o seu papel son idénticos aos do folleto electoral do PP lugués. No partido din que iso é un xeito de facelos responsables de algo no que non teñen que ver.

O bo destes ventiladores, que zoan para todas partes, é que conseguiron que de súpeto unha campaña tan aburrida coma esta deviñera interesante e chea de intriga e suspense. Cóntanme que os tres principais partidos están histéricos nestes últimos días: uns, porque temen perder a maioría bipartita que lles estaban a dar as enquisas; o outro, porque ve que están máis preto do obxectivo do que pensaran inicialmente.

Ferrol

Vexo no Telexornal de mediodía de TVG un corte do mitin de Núñez Feijoo en Ferrol no que o candidato do PP sae falando, cousa inédita polo de agora, en castelán. Non sei se é porque estaba alí Ruiz Gallardón, se foi porque estaba en Ferrol ou se foi cousa dos directivos da canle autonómica que elixiron esa parte concreta do mitin. Vai ti saber.

Apostas

Aínda que os medios e os políticos nacionais estean a centrarse nas eleccións galegas, o certo é que as vascas son tamén apaixonantes. Vese nas casas de apostas. En internet soamente atopo, relativas a Galicia, as de Miapuesta.com e iApuestas.com. Na primeira dan como presidente a Pérez Touriño, aínda que con escasa vantaxe respecto a Núñez Feijoo (1,6 euros o primeiro; 2,2 o segundo). Na outra, prognostican que UPyD entrará no Parlamento e que o actual presidente seguirá. Farase alguén rico coa aposta?

NON SABE a televisión francesa (se cadra, si que o sabe) canto fixo pola política deste país. Dígoo por Tengo una pregunta para usted, ese formato televisivo que cada vez que sae arrasa os audímetros. E non só iso, senón que o devandito formato mesmo tense incorporado á vida real. O exemplo máis recente é o de Anxo Quintana, que o venres pasado someteuse ás preguntas dun grupo de escollidos na Coruña, para suplir o debate ao que se negou Núñez Feijoo. É de supoñer que os escollidos serían próximos ao BNG, que no fondo aquilo era un mitin e a estes actos non convidas aos da outra banda.

Ao día seguinte, quen tamén viviu un mitin interactivo foi José Blanco en Cedeira, pero daquela non estaba organizado. Simplemente, no medio do acto a xente comezou a lembrarlle logros do PSOE naquel concello coruñés. Caso aparte foi o dunha señora da cuarta fila que pasou o acto enteiro dicindo ‘non’, ata que Blanco, dende o estrado, anuncioulle que á saída “explicareille o que queira”. No fondo, aos electores gústanos que nos falen a nós persoalmente e a algúns agrádalles que as cartas electorais teñan unha sinatura supostamente manuscrita. Por iso foron tan exitosas as primeiras campañas porta a porta de López Orozco, aínda que o discurso fora idéntico piso a piso. Por iso tamén nas primeiras eleccións da democracia (1977), tiveron moito éxito as fotos dedicadas de Adolfo Suárez e Felipe González.

Fútbol

Habería que estudar máis polo miúdo a relación entre o fútbol e as eleccións. Cambiará a xente o seu voto en función do resultado do seu equipo? Deixará de ir votar porque o seu favorito perdeu? Dos equipos que interesan en Galicia, un, o Madrid, xoga este sábado, e os outros tres (Deportivo, Celta e Barça), o domingo. O que si pode haber é moita lamentación despois das oito: perderon os meus no fútbol, no baloncesto e nas eleccións. Menos mal que estes comicios son pouco tensos.

Cocidos

As campañas adoitan ter efecto sobre o físico dos candidatos; nótase especialmente na voz, que máis de un chega mudo ao derradeiro día. O que non sabiamos é que tamén lle afectaba á liña a algún. É o caso do cabeza de lista do PSOE por Lugo, Ricardo Varela, quen leva varios días seguidos rematando a xornada cun cocido na Montaña. O conselleiro faise de rogar e promete que é a última vez, pero non hai xeito de evitalo. Viva o Entroido.

DESTA parece que hai unanimidade en tódalas enquisas: o PP remonta e, segundo algunha das últimas sondaxes, está preto de recuperar a maioría absoluta en Galicia que perdeu hai 44 meses. No fondo, todas arroxan resultados moi parecidos aos que había no comezo da campaña; a principal diferenza é que daquela os populares caían e agora van cara arriba. É interesante ler os prognósticos vendo onde está a sede do medio informativo que os publica. Os de Galicia reflectimos unha situación de incerteza; os de Madrid, depende da súa orientación: os conservadores son os que sitúan a Núñez Feijoo a un paso da maioría absoluta. O sorprendente é que ese é tamén o prognóstico dun periódico tan supostamente prosocialista como Público. Supoño que algún do bipartito debeu de tremer con esa enquisa: “Moi mal debe de ir a cousa cando ata os que me son proclives anuncian a miña derrota”, poderían pensar Touriño ou Quintana. Ou quizais sexa un aviso, porque sondaxes coma esa poden ter o efecto mobilizador que ata o de agora non tivo a campaña: haberá que votar co nariz tapado e mirando cara outro lado, escribía alguén pro-bipartito hai uns días na web de El Progreso. Aínda que o que máis me sorprende é que este luns unha empresa chamou á casa para facerme unha enquisa electoral; pero non están prohibidas dende onte?

Dimisións

Non parece que a caída de Carrera Pásaro horas antes de comezar a campaña lle pasara moita factura ao PP. Queda por ver como lle afectará ao PSOE a de Fernández Bermejo poucos días antes de rematar. Os cidadáns poderán pensar que aínda queda certa ética na nosa clase política, aínda que hai diferenzas entre os dous casos: o do candidato de Ourense foi unha destitución fulminante, a lo Obama din no teletexto de TVE; o do ministro de Xustiza foi unha dimisión reticente e remolona.

Vascos

O ruído (e o bruído) da campaña galega fainos esquecer que o domingo tamén se celebran eleccións autonómicas no País Vasco, onde a cousa parece que está máis emocionante, aínda que os candidatos, ao contrario que aquí, andan a quitarlle tensión. Claro que, para escaseza de tensión, as europeas que nos tocan en xuño, que, como se agrave A Crise, non van ir votar nin as parellas dos candidatos. Ao final, as eleccións que máis nos interesan son as dos Oscar e as das raíñas do Entroido de Las Palmas e Tenerife.

COMO AS persoas son diferentes, as campañas electorais tamén deberían selo. O que pasa é que non sempre se cumpre esa perogrullada. Os estrategos electorais e as cousas do márketing fan que un candidato sexa perfectamente intercambiable polo outro, sempre que sexan do mesmo partido. E das mensaxes xa non falamos. Aínda así, un ve lixeiras diferencias, polo menos no que se refire á provincia de Lugo. Por suposto, os cabezas de lista dos tres principais partidos coinciden en zoscarlle aos demais, que se non hai paus non ten graza o mitin. Nisto era un especialista O Beiras.

Porén, os golpes entre os tres teñen os seus matices: PSOE e BNG non se tiran os trastes, que despois de que o PP pasara toda a lexislatura falando do bi-goberno, só faltaría que estes viñeran darlle a razón na campaña. Nas ringleiras populares, Raquel Arias ataca con todo, coa experiencia que xa ten dos meses en que se enfrontou ao bipartito da Deputación. No Bloque, Fernando Blanco vai ao seu. E no PSOE, Ricardo Varela ten unha declarada querenza por pegarlle ao PP. Dá a sensación de que ás veces prefire ver a palla no ollo alleo (e retorcela ben) que defender a postura propia. Quizais sexa porque os socialistas teñen claro que o único xeito de medrar é sacándolle votantes ao Partido Popular.

Xeitos

Outros candidatos fan outras campañas distintas. Por exemplo, Luis Pérez de Llano, o cabeza de lista da UPyD, especializouse nos comunicados de prensa minimalistas, moi ben redactados por certo, nos que opta por unha campaña ética, por dicilo dalgún xeito: quéixase da dilapidación de cartos, da falta de debates serios ou de que os partidos maioritarios queren afogar aos pequenos. Esquerda Unida decántase pola internet, aínda que con contagotas; Terra Galega móvese polos seus territorios e dos demais sabemos ben pouquiño.

Avogados

A falta dunha candidatura en Lugo, Os Verdes están a enviar emails con reflexións do máis variado. Por exemplo, hai uns días o seu presidenciable, Francisco Vicente, congratulábase de que non houbera políticos entre os detidos en Galicia pola venta de Rolex falsos por internet. Aínda que a mellor proposta que presentou este candidato é a de promover unha folga de avogados. Non, o home non toleou; el asegura que xa hai uns que están en folga: trátase dos avogados dos cidadáns, é dicir, os parlamentarios.

LEO NUN xornal unha entrevista con Manuel Fraga. Canto cambia o conto: hai catro anos, era o protagonista de tódolos días e agora aparece de cando en vez, como o pasado domingo en Portomarín. O veterano senador e ex presidente da Xunta recoñece que xa ten “unha idade”, pero ponse á disposición do partido para o que fora mester. E lánzalle un recadiño a Núñez Feijoo: que conte cos veteranos do partido. O cabeza de lista do PP xa respondeu de forma académica: os consellos de don Manuel sempre son benvidos. É un xeito cortés de dicir “xa veremos”.

Don Manuel elevaba moito a media de idade dos candidatos nas eleccións de 2005. Nestas, todo o mundo móvese nunha mediana idade. Non hai moitos xubilados nas listas, se é que hai algún. Tampouco é abundante a presencia de mozos: mellor dito, si que están, pero en postos simbólicos, con escasas opcións de escano, polo menos na provincia de Lugo. E aínda que o BNG e o PSOE sempre levan por bandeira a renovación, desta é o PP o que lles gaña pola man en cuestión de xuventude da súa cabeza de lista: de feito, tanto Ricardo Varela como Fernando Blanco andan na cincuentena, o segundo, a partir do vindeiro verán, mentres que Raquel Arias aínda acaba de entrar, coma quen di, nos corenta. Claro que o importante, como diría o propio don Manuel, non é ser novo de corpo senón de espírito.

Carro

No mesmo xornal leo unha entrevista con Aurora Carro, a luguesa que preside a federación de viúvas de Galicia. Puntúa cun 6 ao bipartito e recoñece que ten ido un par de veces a actos con Anxo Quintana, de quen di que é “un home agradable”. Vén ser a mesma muller que hai moitos anos (quizais no 93?) aspirou a ser a cuarta deputada do PP por Lugo no Congreso, cando a provincia aínda tiña cinco representantes na Cámara baixa.

Spots

O de eliminar os espazos acoutados para propaganda electoral fai que os anuncios dos partidos nos sorprendan no momento máis inesperado mentres vemos a tele. Por exemplo, aparece a vella de Touriño (a de “e a familia?”) antes de Martín Barreiro ou un tipo empeza a falar con Quintana cando ves de despedir a Alfonso Hermida. Aínda que o máis estarrecedor foi oír o Cara al sol no intermedio dunha película nocturna. Claro: a Falange non debe de andar moi ben de cartos e os seus spots van de madrugada, só aptos para incondicionais.

ENTRE O material publicitario de Fernando Blanco nestas eleccións figura un CD de música tradicional de Lugo. Escoiteino onte, mentres Jorge Mira rememoraba na tele o seu encontro con Stephen Hawking. Son oito temas que van dende a muiñeira de Lugo á de Chantada, pasando polos Catros vellos mariñeiros, interpretados de forma moi ortodoxa por alguén que descoñecemos: será algúns coñecidos gaiteiros bloqueiros? Serán os da Tradescola? E ti estás tan tranquilo escoitando iso e de súpeto sae unha voz do aparato de música que di que o BNG confía na xente nova. E no medio do espich, a mesma voz di: “Son Fernando Blanco e penso que…” Na capa do CD non hai ningunha mención a esas brevísimas cuñas electorais, polo que me imaxino o susto que se pode levar algún despistado.

A orixinal iniciativa debe de ser o primeiro disco de folclore electoral que vexo. E iso que a música é fundamental en calquera campaña. Ti estás na casa, escoitas unha música dende a rúa e xa sabes que vén aí o coche do PP ou do PSOE. No caso do Bloque é máis complicado recoñecer a banda sonora, porque a cambian en cada campaña: iso si, sempre é galega. O himno do PSOE intenta ser “un airiño”, que diría Kitaro, mentres que o do PP é un pouco máis marcial. En calquera caso, todos están bastante usados e son coñecidos de máis. Estrañaríame que tivera éxito un disco de himnos políticos, aínda que nunca se sabe. Ademais, paréceme que os políticos prefiren o ruído das súas verbas á harmonía da música.

Maxia

Blanco (Fernando) e os seus contan nesta campaña cun aliado máxico, nada menos que o Mago Antón, para sorpresa dos que coñecen ao ilusionista. O mago chairego paseaba onte poor Lugo montado no patinete eléctrico bloqueiro mentres facía un xogo de cartas no que conseguía que a baralla compuxera un dos lemas electorais do Bloque. Por sorte para os rivais do conselleiro de Industria, a especialidade de Antón aínda non é volatilizar persoas.

Compañía

Esquerda Unida colgou pancartas (en vermello, obviamente) en varias pontes de Lugo. E onte apareceron no mesmo sitio outras, máis grandes, anunciando a próxima celebración de LugoStock. Iso si, os do certame de oportunidades non taparon o cartel de EU, movérono e deixárono a carón do seu, os dous en boa compaña. É un detalle, pero agora velos e parece que alguén invita a rebelarse contra a feira.