Creo que xa contei algunha vez que gusto de ler cousas ben raras. Por exemplo, divírteme botarlle un ollo ás primeiras páxinas das guías telefónicas (as de información xeral). Ver, por exemplo, se a miña rúa sae ben trazada ou non. Hai tempo, nas de Telefónica, Chantada saía preto da costa e Vilalba era case da provincia de Ourense. Agora arranxárano. Aínda que isto non é nada en comparación cos erros toponímicos: Sarria sempre aparece cun acento no último a, como o barrio barcelonés; e no mesmo mapa pode figurar un Castro de Rey en castelán a carón dun Vilafernando en galego.

Pero os de QDQ, que repartiron hai pouco en Lugo a súa edición 2008-09, superan todo o imaxinable co seu mapa. Velaquí a mostra:

E algún naviego que viva fóra da vila debe de estar flipando: meu Deus, construíron o Gran Suarna, e eu sen sabelo!!! Mira que debe de ser complicado facer un encoro e que non o saiba ninguén. Tardaron setenta anos, a xustiza botou abaixo o proxecto e, ao final, o que non puido facer Saltos del Navia fíxoo unha guía telefónica. E o caralludo do caso é que o suposto pantano aparece grande: máis có de Salime.

E, por suposto, pedir exactitude noutras cousas do mapa é imposible: segundo tal obra de arte, a autovía do Cantábrico non pasou aínda de Reinante, pero, en cambio, a das Pontes a Vilalba xa está acabada. Isto si que é imaxinación.

No xornal gardamos algunha guía antiga (unha reminiscencia de cando as empresas telefónicas non repartían para todos e internet non estaba tan adiantado). O mapa, polo visto, leva saíndo así polo menos tres anos. Na edición deste 2008 non vén o nome do autor, pero si na do 2006: é unha empresa de Barcelona que se gaba de vender para todo o planeta. Como serán os de fóra de España?

O ano pasado houbera moitos políticos na Festa da Androlla de Navia. Era lóxico, porque faltaba pouco para as eleccións municipais. Pero este ano superáronse. E por riba de todos, os socialistas, que agora teñen máis terreo seu: de feito, algúns xa bromean con que A Montaña é o ‘cinto vermello’ da provincia, a imitación do histórico ‘cinturón rojo’ de Barcelona.

Alí houbo, nas ringleiras socialistas, dende un conselleiro, Ricardo Varela, que xa estivera o ano pasado, ata un presidente de Deputación, Gómez Besteiro, pasando por un senador saínte, Lago Lage, un par de deputados provinciais (Ricardo da Fonsagrada e Martínez de Becerreá, tamén repetidores), uns cantos alcaldes (os de, por suposto, Navia, e A Fonsagrada, Cervantes, Pedrafita do Cebreiro, Castroverde, Negueira de Muñiz e o devandito Martínez) e supoño que máis dun concelleiro ou ex alcalde (o de Cervantes).

Pero a cousa non remataba aí, porque estaba case toda a rama luguesa da Consellería de Traballo: o secretario xeral técnico, o xefe de gabinete —que empezou a súa carreira na comarca— e, por suposto, o delegado provincial. De delegados andaba a cousa bastante surtida: os de Sanidade, Presidencia, Política Territorial e Medio Ambiente (un home que nunca pasa inadvertido… nin estando a carón de Pau Gasol, por exemplo)…

Iso, pola banda socialista, porque pola nacionalista a cousa tamén estaba ben surtida: estaban os delegados de Medio Rural e Industria, dous incondicionais desta festa. Desta volta engadíuselles o vicepresidente primeiro da Deputación, Xosé Antón Bao, e, por suposto, non faltou o coordinador electoral da comarca de Lugo, Xesús Méndez, que por algo todos os que o coñecen chámano Suso de Navia.

Os bloqueiros eran, quizais, os minoritarios, porque tamén o PP fixo un bo despregue: o presidente provincial, Xosé Manuel Barreiro, e o secretario, Xosé Manuel Balseiro, e un par de deputados autonómicos, Xaime Castiñeira e Agustín Baamonde; dous dos poucos alcaldes que lle quedan pola zona, os de Baleira e Baralla, e o voceiro na Deputación, González Barcia (un neófito). Non faltaron moitos concelleiros do partido na zona.

Non se me cabreen os non citados: é imposible recordalos a todos!

E o mellor de todo é que andaban como por bandadas: uns por un lado e outros, por outro. Como na praza de Navia é imposible non cruzarse (moito me gusta ese espazo) porque é moi cativa, algunha vez fixérono, pero con moita deportividade e uns cantos sorrisos, como se ve nesta foto. Hai que pedir a denominación de orixe para a androlla, que une aos contrarios, ou declarala Festa de Interese Político Turístico.