Ando de celebración. O contador interno asegura que este é o artigo número mil deste blog (o número do ficheiro é maior, aclaro). Mil é un número deses redondos, que invitan a facer festa ou, algúns, mesmo unha rolda de prensa: tamén as fan polos vinte anos, polos dous, polos… 1000 era tamén o ano no que se ía acabar o mundo, ou iso pensaban na idade media… un milleiro de anos despois, actualizamos ese milenarismo co ‘efecto 2000′, porque semella que os humanos somos unha especie á que lle gusta sufrir…

Pero volvamos ao rego: mil artigos representan un montón de cambios, aínda que os gobernos case non cambiaron neste tempo: a Xunta era do PP en aquel maio de 2005 e o Concello de Lugo, tamén. O que cambiaron foron as caras: de Rodríguez Zapatero a Mariano Rajoy; de Manuel Fraga pasamos a Núñez Feijóo, a través de Pérez Touriño; de Francisco Cacharro, a Gómez Besteiro; de López Orozco a… López Orozco.

Nestes mil artigos, o mundo pasou de estar cheo de oportunidades a vivir na crise; pasou de internet e os blogs ás redes sociais e o ‘homo interruptus’ (grazas pola expresión, Torres e Reyes). Aínda que o meirande cambio é quizais a temática do blog. Daquela, isto era unha bitácora política; agora, menos: quizais porque a política que se fai agora é máis aburrida.

En fin: grazas a todos. Vémonos dentro doutros mil artigos.

Reaparece Francisco Cacharro (para “pasar un exame”, di coa súa imperecedoira retranca), pero non é o único. Na foto está con el Lucía Vázquez, desta volta en funcións de avogada. Algúns aínda se acordarán desta muller, que foi un elemento básico na gobernabilidade de Monforte non hai moito tempo; empezou de compañeira de partido de Celestino Torres e acabou indo por outro lado, primeiro nun axitadísimo mandato municipal (o de 1999 a 2003) e despois, no Partido Galeguista. Foi concelleira por Inga (Independentes de Galicia), un partido de nome nórdico que fora predecesor do Terra Galega co que chegou a contactar Cacharro cando no PP xa lle mostraran a porta de saída.

Vázquez é a demostración de que a política municipal de Monforte sempre está unida a algún nome forte de muller (ou a unha muller forte, se é que hai algunha que non o sexa): por exemplo, María Jesús Tapia, quen dera o salto dende o hospital ata o Parlamento galego; a devandita Lucía Vázquez; a actual deputada autonómica Julia Rodríguez; a número dous do Concello, María Xosé Vega Buján, e, por suposto, a que máis ríos de tinta fixo correr: Mónica Legaspi, que non era política, senón funcionaria municipal (interventora), pero fixo tremer os cimentos da política local. Agora, por certo, seica traballa para Francisco Cacharro… pero o júnior, xa que está na Deputación de Ourense.

De cando en vez, convén facer repaso a algún tema que quedou pendente ou responder a algún comentario.

Por exemplo, a aivai e Fanjul Segundo voulles ter que recordar que os seus tochos non hai quen os lea, á parte de que non sei que teñen que ver co tema.

A X. M. Becerra (un pracer verte por aquí) aclárolle que tamén Lugo asinou a súa entrada no Consorcio de Servizos Sociais, e xa ves a que ten montada. No caso de Pedrafita, o tema é a residencia de anciáns, que o Concello foi facendo a poucos, collendo subvencionciñas duns e doutros e que está a piques de rematar.

No da Uned, esquecinme doutro nome coñecido no claustro, Ángela Galván, a xuíza que se fixo famosa en Lugo polo seu cruce de cartas con Francisco Cacharro a conta daquilo que se chamou Operación Muralla.

Ah, e no das pintadas, atopei unha mellor: uns versos de Apollinaire nun muro da Tinería, preto da Ruanova. Que bonito é o amor!

É automático: despois de cada elección, nalgún partido vívese un proceso de crise… mesmo se gaña. Penso isto cando, repasando vellos recortes (cinco ou seis anos en xornalismo é unha eternidade), atópome o cristo que se montara no PP de Lugo despois das eleccións do 2004. Xa daquela, Barreiro falaba de que había que recuperar a xunta local do PP de Lugo. Hoxe, o tema aínda segue sen solucionar.

Claro que aquela información de El Progreso viña acompañada dunha foto que explica por que o tema aínda está sen pechar: nela aparecían nunha sede do PP Barreiro e Cacharro, que nunca tivo especial interese en recuperar ese órgano local. Desta parece que vai, aínda que, se cadra, as eleccións autonómicas, e a campaña electoral na que estaremos enleados á volta de vacacións, volven a demorar o proceso.