Minas superviventes
Luns, 15 de Xuño, 2009Algún ven con estrañeza e mesmo con escándalo a noticia de que Ingemarga pide permiso para abrir unha nova mina cando vén de presentar un expediente de regulación de emprego para a súa planta principal, a de Guitiriz. Pero, aínda que o pareza, non hai ningunha novidade neste feito, como me recorda o avó Cebolleta que teño na miña memoria. Cando Exminesa pechou a súa mina de chumbo e zinc en Rubiais (Pedrafita do Cebreiro), aló polos comezos dos noventa, os xornais tamén publicamos con sorpresa a noticia de que, pouco despois de pechar, esta empresa solicitara permiso para investigar os recursos minerais de non recordo onde. Xuntábanse na noticia varios elementos:
- a burocracia das autoridades mineiras galegas, unha burocracia que conseguía que unha solicitude de investigación tardara anos en ser aprobada;
- o expansionismo (ou a necesidade de supervivencia) das empresas mineiras, que non paran de buscar novos xacementos cos que continuar traballando, sexa na contorna (o Pradolongo da película do mesmo título) ou no quinto pino.
En resume, Exminesa solicitara o seu permiso de investigación cando aínda estaba en funcionamento, pero cando llo deron xa pechara. No caso de Ingemarga pasa algo semellante, aínda que neste caso pode considerarse como unha boa noticia (a empresa segue a buscar novas explotacións), aínda que despois aclararon que renunciara a ela.
O dos permisos de investigación dá para un bo estudo: ti tes un pasteiro espléndido e un enxeñeiro pensa que alí pode haber un bo xacemento de, por exemplo, coltán, o material de moda, porque é básico para os teléfonos móbiles. Ao final, acaban tendo preferencia os da mina para investigar, por aquilo do interese xeral, aínda que logo non apareza nada. Se aparece, xa será cuestión de negociar o prezo, porque os terreos seguen a ser teus, claro.